Jenkins vervolgt zijn dagboek op 20 februari waar hij in het kort het voorval van die nacht beschrijft.

Teruglezen in dagboek!!!! Het verhaal van de crash…

Februari

Dinsdag 20:

 Vanavond was ons doel Dortmund in het Ruhr gebied. Morgen zouden we vrijaf krijgen. We stegen 's avonds op rond 09.30 uur. De heenvlucht verliep goed. Over het doelgebied was er vrij veel flak. Op onze terugweg werden we neergeschoten door een Jerry (Duitse) nachtjager. Het vliegtuig vloog in brand en er was ook vuur in de romp. Enkele seconden later werd het toestel opgeblazen door een enorme explosie. Het vliegtuig keerde zich op zijn rug en viel brandend naar beneden in een spin. Ik moet met stoel en al zijn weg- geslingerd. Toen ik bijkwam, vond ik mijzelf vastgesjord in mijn stoel in een brandend deel van de cockpit. Ik gaf alle hoop op. Opeens werd ik terug wat helder van geest en trok aan de handgreep van mijn parachute. Tot mijn grote verwondering opende de parachute zich. Ik dacht dat hij was weggerukt tijdens de explosie. Beneden zag ik een kerk in het klare maanlicht. Ik zag mijn vliegtuig in stukken rond mij naar beneden vallen. Een stuk lag brandend op de grond.  Het was verschrikkelijk stil. Ik herinner mij nog dat ik langzaam wegdreef naar de kerk. Uiteindelijk belandde ik in een boom. De landing was niet hard maar mijn enkels waren ontwricht. Ik stond op en ontdeed mij van mijn parachute. Daarna liep ik naar een weg. Toen ik een Duitse tekst zag, dacht ik dat ik mij in bezet gebied bevond. Later na een doelloze wandeling zag ik een geallieerd voertuig. Engelse soldaten namen mij mee. Zij brachten me naar een hospitaal in Diest waar ik onderzocht werd. Daarna mocht ik gaan slapen. Maar het werd een verschrikkelijke nacht. Ik raakte niet in slaap en dacht voortdurend aan mijn vrienden. Zij hadden geen enkele overlevingskans. De ontploffing had hen waarschijnlijk onmiddellijk gedood. De stalen plaat achter mijn stoel heeft mijn leven gered. We hebben waarschijnlijk een vleugel verloren toen het toestel zich op zijn rug draaide en in een spin naar beneden viel. De jongens hebben hun parachute niet meer kunnen bereiken... 

 Woensdag 21

Ik ben vanmorgen wakker geworden in het hospitaal in Diest. Ik heb ook het bezoek ge- kregen van de burgemeester van Zelem, samen met zijn dochter en een priester. Later werd ik overgebracht naar RAF- station 109 in Schaffen. Daar bracht ik verslag uit van het voorval. Ik vernam er ook dat al mijn bemanningsleden waren omgekomen en dat de brokstukken van het vliegtuig kilometers ver verspreid lagen. Daarna ben ik wat gaan wandelen maar ik werd even later teruggeroepen. Men nam mij mee naar Scherpenheuvel om er iemand van de RAF te ontmoeten in een ondervragingscentrum. De man bleek echter afwezig. Daarop werd ik meegenomen naar Brussel waar ik in het hoofdkwartier van de RAF een officier ontmoette. Hij gaf mij het adres van hotel Gallier. Ik begaf er mij naar toe en werd er goed verzorgd. Aan de bar heb ik wat gedronken. Ik werd er door de aanwezigen gefeliciteerd. Ik voel mij verschrikkelijk schuldig ten opzichte van mijn bemanningsleden.  

 Donderdag 22

Na het morgenmaal begaf ik mij naar het hoofdkwartier van het 2e TAF (Tactical Air Force) maar ik werd van daaruit overgebracht naar het hoofdkwartier in Brussel. Ik ontmoette er Commanding Officer, Group Captain Stanefield. We hadden een fijn gesprek en hij leende mij zijn Cadillac. Ik ben ermee door Brussel gereden en heb er wat geld en kledij gehaald. Na het middagmaal ben ik naar de club gegaan waar ik de Australische Flying Officer OC ontmoette. Verder ontmoette ik er ook Cecille, een Belgische vrouw. We hebben samen gedineerd en champagne gedronken om mijn redding te vieren. Ik heb heel wat personen ontmoet die mij allemaal geluk wensten. Daarna heb ik een bezoek gebracht aan de stad en de mooie boulevards die zich overal bevonden.  

 

Vrijdag 23

's Morgens naar de club gegaan om thee te drinken. Ik ontmoette er ook Cecille en haar man. Zij namen mij mee naar hun huis. Het was er prachtig. Na het middagmaal ben ik naar een film gaan kijken samen met hun dochter. Ik was terug in de club voor het avondmaal samen met twee Belgische dames. We hebben opnieuw champagne gedronken. Daarna zijn we naar een klein café gegaan. Ik was goed dronken toen ik naar bed ging.  

 Zaterdag 24

Vanmorgen nam ik een ontbijt in de Gallier. Daarna werd ik naar het hoofdkwartier in Brussel gebracht. Van daaruit werd ik overgebracht naar een vliegveld even buiten Brussel (Evere) door een Australiër. Ik verbleef daar enkele uren en ging toen aan boord van een Dakota transportvliegtuig met twaalf andere passagiers, allemaal bemanningsleden die neergeschoten werden met hun toestel. Het vliegtuig bracht ons naar Engeland. We landden in Oxford. Daar werd ik bijna onmiddellijk ingescheept in een Lancaster die naar Hamwell vloog. De vlucht ging van daaruit verder naar mijn thuisbasis in Binbrook. Iedereen op de basis was verrast mij terug te zien en zij wilden allemaal mijn verhaal horen. Toen ik uiteindelijk op mijn kamer kwam, bemerkte ik dat al mijn bezittingen opgeborgen waren omdat ik als vermist was opgegeven.  

 Zondag 25

Ik ben betrekkelijk laat opgestaan en ben daarna mijn ondervragingsrapport gaan opmaken. Het duurde meer dan een uur. Toen ben ik naar mijn flight gegaan waar de jongens mij allemaal feliciteerden. God weet waarom? Al mijn vrienden waren omgekomen!

 Maandag 26

Ik heb mijn benen wat gestrekt en een wandeling gemaakt op de basis. Namiddag verscheen er plots een vliegtuig uit de wolken en het boorde zich in de grond op nauwelijks 1 kilometer van de basis!  

 Dinsdag 27

Ik maakte mij klaar voor mijn vertrek. Ik mis mijn bemanningsleden enorm! Alles op de basis herinnert mij aan hen.  

 Woensdag 28

Ben vandaag vertrokken. Ik heb 14 dagen ziekteverlof gekregen. 's Middag kwam ik in Lincoln aan waar ik Keith Kinlay ontmoette. Daarna nam ik de trein naar Manchester.

De volgende dagen bracht Jenkins verschillende bezoeken aan vrienden en kennissen. Hij bezocht onder andere de vrouw van Stone en Graham. Deze laatste was een WAAF in Stafford. Ze waren pas 5 maanden gehuwd!                        

MAART  

 Dinsdag 13

Ik heb mij terug aangemeld op de basis. Dusty Dawnes en crew werden vandaag vermist tijdens een raid op Keulen.  

 Woensdag 14

Ik ben vandaag mijn vlieguitrusting en parachute gaan afhalen. Ik moet bovendien de bemanning van onze Commanding Officer overnemen. Eigenlijk weet ik niet goed of dit zo'n goed idee is. Vanavond heb ik nog wat brieven geschreven naar de vrouw van Stone en de ouders van Swift. Tijdens mijn afwezigheid werden Johny Holmes, onze Flight Commander, Geoff Holmes en Burgess en crew vermist opgegeven.  

 Donderdag 15

Ik vlieg nu definitief als bevelhebber van de bemanning van onze Commanding Officer Nick Cowan. Ik heb sommigen van hen vandaag ontmoet. Het lijkt me wel een fijne bemanning om mee samen te werken. Maar ik mis mijn eigen bemanningsleden.                                         

          

De nieuwe bemanning van Jenkins.

Rechtstaand: Roy Wilson, Alex Brown, Keith Teasdale, George Mottershead.

Zittend: Jimmy Lindroth, Alex Jenkins, Johnny Hodson

Foto: A. Jenkins

   

 Vrijdag 16

Ik heb vandaag de rest van de crew ontmoet en ben met hen wat gaan drinken in de mess die wij trouwens de Village Inn noemen.   

                                    

            

            De Village Inn zoals de bar voor de officieren in Binbrook werd genoemd.

                                                                         Foto: Peter Firkins

Vanavond is mijn nieuwe navigator Alan Hall meegegaan tijdens een bombardementsvlucht. Hij moest de zieke bommenrichter van F/O Hedley vervangen. Alan was een nieuweling in onze flight. Ongelukkiglijk keerden zij niet terug. Alan wordt nog steeds vermist.  

Zaterdag 17

Wat een ellende , Alan wordt nog steeds vermist. Ik kreeg een nieuwe bommenrichter F/O Wilson. Vandaag deed ik mijn eerste vlucht sinds de crash in België. Het weer was prachtig en de vlucht is goed verlopen.  

 Zondag 18

Het weer blijft prachtig deze dagen. Ik heb wat brieven geschreven maar ik begrijp niet goed waarom ik geen nieuws krijg van mijn ouders. Morgen start ik terug met vliegoefeningen.  

Maandag 19

Ik ben weer zelf beginnen vliegen na één maand. We hebben wat oefeningen uitgevoerd en landden net op tijd om naar de bioscoop te gaan. Het voelde vreemd aan tijdens mijn eerste vlucht maar na een poosje raakte ik weer gewend aan de handelingen.  

 Dinsdag 20

Het was een drukke dag vandaag. Voormiddag een testvlucht en namiddag een oefenbombardement. Ik kreeg vandaag ook een nieuwe navigator, F/Sgt Hodson, een Australiër.  

Woensdag 21

Vandaag heb ik samen met de crew een volle dag onderricht gekregen. Ik weet niet echt of ik het zal maken met mijn nieuwe bemanning. Het zijn nochtans stuk voor stuk prachtkerels.  

 Donderdag 22

Nog wat gevlogen vandaag. Een X-country en een oefenbombardement op Mainfleet. Ik voel mij nog wat zenuwachtig tijdens het vliegen maar ik vind het toch telkens fijn om weer in de lucht te zijn met mijn Lancaster.

 Vrijdag 23    Missie 8: BREMEN

 Ik werd deze morgen reeds vroeg gewekt. Het was pas 03.30 uur. Men berichtte mij dat ik moest deelnemen aan een bombardementsvlucht bij daglicht. Het doel was een brug over de Weser. Er werden 300 vliegtuigen geselecteerd om aan dit bombardement deel te nemen. We stegen op om 07.00 uur, aan boord van de AR*J2. Tijdens de heenreis was er een heldere hemel. De Duitsers zetten al hun beschikbaar luchtafweer in. De flak was intens en zeer accuraat.  Tijdens het bombardement werden we getroffen in het bommenluik!                          

         

  De Lancaster AR*J² waarmee Jenkins zijn eerste missie deed na de crash in België.

Nadat we de bommen losten, werden we aangevallen door een Me262, een jachtvliegtuig uitgerust met straalmotoren. Ik deed een kurkentrekkerbeweging en de schutters beschoten het toestel. Uiteindelijk raakten wij veilig en wel terug thuis. Thanks God!  

 Zaterdag 24

Vandaag kreeg ik een rustdag, maar mijn bemanning deed opnieuw een operationele vlucht naar Hannover met hun oorspronkelijke piloot, Wing Commander Cowan, onze Commanding Officer. Zij vertelden na de vlucht dat er weinig tegenkanting was van de vijand. Ik ben naar de caravan gegaan bij de landingsbaan om hen te zien landen. Gisteren heb ik mijn eerste operationele vlucht gedaan sinds ik werd neergeschoten en was ik blij dat het een dagvlucht was.  

 Zondag 25

Ik stond opnieuw op de gevechtsorder vandaag, maar deze werd afgelast. Het was weer een doel ver in Duitsland. Naar het schijnt moeten we de volgende dagen opnieuw dag-bombardementen uitvoeren. Ik hoop dat het zo blijft.  

 Maandag 26

Vandaag heb ik een vlucht gedaan met de basiscommandant, Air Commander Wray. De vlucht bracht ons naar Cark, aan de oostkust.  

 Donderdag 27  Missie 9  PADERBORN

Weer een operationele opdracht vandaag. We zijn opgestegen rond de middag en geland in de nacht. De vlucht is vrij rustig verlopen. We hebben gebombardeerd op luchtmarkeerders omdat er een vrij dichte bewolking was. De terugreis was nog het moeilijkste. We vlogen in totaal 1.200 mijl!  

 Zaterdag 31  Missie 10  HAMBURG

Vanmorgen hebben we een bombardementsvlucht gedaan naar Hamburg. Opgestaan om 03.45 uur. Ontbijt en briefing. Opgestegen om 06.30 uur. Een goede vlucht maar veel bewolking waardoor de bommenwerperformatie uiteengedreven werd. Het doelgebied was ook dicht bewolkt en we hebben gebombardeerd op rode luchtmarkeerders. We hebben jachtvliegtuigen gezien met straalmotoren. Ik heb ook een toestel zien neerhalen boven het doelgebied. Van de 400 toestellen zijn er 11 verloren gegaan. Ons squadron leverde 13 toestellen en zij zijn allemaal behouden teruggekeerd.  

                 

 APRIL  

Zondag 1  

Pasen. Ik kreeg vandaag het bericht dat ons nieuwe toestel de AR*F2 was aangekomen. Samen met de bemanning hebben we er een luchttest mee uitgevoerd. Een prachtig vliegtuig, 280 mph op 1.500 ft hoogte. Mijn oud toestel was ook een F².                     

 Woensdag 4

Geen vlucht vandaag. De operationele vluchten worden nu praktisch allemaal overdag gedaan. Er is nog steeds geen nieuws over Dusty en zijn crew. De meeste jongens waarmee ik hier gestart ben, beëindigen nu hun dienst. Er blijft nog slechts één bemanningslid over die samen met mij hier zijn dienst is begonnen, Doug Creeper.  

 Vrijdag 6

Geen vluchten vandaag, het weer is veel te slecht. Er is nu regelmatig bericht van mijn familie. We beginnen ons af te vragen wat er met ons zal gebeuren als de oorlog voorbij is. Ik denk dat we dan overgeplaatst worden naar Brighton.  

 Zaterdag 7

Geen vluchten vandaag. De geplande vlucht werd afgelast. Deze "scrumble" (het afgelasten van een operationele vlucht) zijn erg ontmoedigend. Je gaat al je uitrusting halen en brengt het naar je vliegtuig. Je doet al de voorgeschreven handelingen en test de boordapparatuur. Je haast je nog om snel een avondmaal naar binnen te werken.  Je zenuwen beginnen je serieus parten te spelen en dan "scrumble", vlucht afgelast.  

 Maandag 9    missie 11  KIEL

Uiteindelijk nog een operationele vlucht en het is bovendien een nachtvlucht. Het doel is het havengebied van Kiel. We hadden een briefing en stegen op om 22.00 uur. De heenreis was vrij rustig maar over het doelgebied werden wij gevangen in de talrijke zoeklichten en dat was niet zo aangenaam. De lichtsporen van de flak waren erg lichtgevend in het duister. We werden sterk onder vuur genomen en dat was tijdens de briefing ook voorspeld. Tijdens deze raid werd het slagschip, de Admiral Scheer, tot zinken gebracht. Was het door een van mijn bommen?  

 Zaterdag 14     missie 12 Berlijn: onderbroken

We stegen vanavond op in verschrikkelijk slechte weersomstandigheden voor een bombardementsvlucht op Berlijn. Net na het opstijgen liet de rechter binnenmotor het afweten. We bleven doorvliegen op een hoogte van ongeveer 100 meter, door regen- en hagelbuien, met slechts 3 motoren die werkten en een volledige bommenlading aan boord. Wat een hel! Ik bracht het vliegtuig tot boven de Noordzee en trachtte een honderdtal meter te stijgen. Toen hebben we de bommen gedropt in de zee. Ongelooflijk wat een ontploffing een lading van 14.000 pond bommen teweeg brengt.  

 Zondag 15

Niet veel gedaan vandaag. Er was een party vanavond. Ik heb nu ook het bevel van de flight overgenomen omdat Squadron Leader Laurence ons verlaten heeft. Dit brengt soms veel werk met zich mee.  

 Woensdag 18        missie 12  HELIGOLAND

Deze morgen werd ik vroeg opgeroepen voor een operationele vlucht naar Heligoland, een Duitse zeemachtbasis in Nederland. Er waren meer dan 1000 toestellen betrokken in deze raid. Het was prachtig weer. We vlogen in formatie boven de Noordzee. Tijdens de heenreis zag ik een Halifax neerstorten. In de onmiddellijke omgeving bemerkte ik maar 3 parachutes. Boven het doelgebied waren er overal bommenwerpers te zien. De bommen werden gelost, neus van het toestel naar beneden en terug naar huis. Er was maar weinig flak.  

 

Maandag 22       missie 13  BREMEN

We stonden opnieuw op de dienstorder voor een missie naar Bremen. Toen we het doelgebied naderden, kregen we het bericht van de vluchtleiding dat het bombardement niet zou doorgaan. Het doelgebied lag op amper 1,5 km van de frontlijn. Er was bovendien een lichte bewolking en hierdoor zouden de bommen ook de geallieerde troepen kunnen treffen. De bommenlading werd terug meegenomen en in de Noordzee gedropt. De vlucht verliep zonder problemen.                                  

               

                          Zicht op het doelgebied van Bremen. (Foto A. Jenkins)

 

         

De bemanning voor het vertrek naar Bremen.

Staand van L-R: Alex Brown, Johnny Hodson, Keith Teasdale George en Jack (mechaniekers)

Zittend: George Mottershead, Alex Jenkins, Jimmy Lindroth (Foto: A. Jenkins)

 

Donderdag 26

Betrekkelijk laat opgestaan en naar de Codgers Bar geweest in Londen, die hoofdzakelijk bezocht wordt door Australiërs. Ze is gelegen in Fleet Street, tegenover de gebouwen van de Daily Telegraph. Ik ontmoette er mijn bemanningsleden, die gisteren een bombardement hadden uitgevoerd boven Bertesgarden. Ons squadron verloor toen een toestel boven de Alpen. Ik heb er ook verschillende Australische POW's (krijgsgevangenen) ontmoet. Ze kwamen van Kreta en Griekenland en hadden 3 tot 4 jaar gevangenschap achter de rug.  

 Vrijdag 27

Ik heb vandaag Syd Swift ontmoet, de vader van mijn overleden navigator. Ik heb hem het hele verhaal gedaan. De man was erg onder de indruk.

MEI  

 Dinsdag 1

Vanmorgen gaan winkelen. Ik ben gaan lunchen in The Elephant. Daarna de trein genomen naar Grimsby. Mijn bemanningsleden zijn begonnen met het droppen van voedsel voor de Nederlandse bevolking en hebben ook POW's meegebracht van België.  

 Woensdag 2   ROTTERDAM  operatie MANNA

Vandaag deed ik mijn eerste "Manna"-vlucht boven Nederland. We namen 10 ton voedsel aan boord. Deze vlucht ging naar Rotterdam. De bevolking komt er om van de honger. Zij wuifden naar ons met doeken, vlaggen en alles wat wit was toen we overvlogen op een hoogte van amper 100 meter. Ook de Duitsers deden dit voor het eerst! We konden hen zien zitten tussen hun afweergeschut. Tijdens de terugreis bezweek de rechter binnenmotor en hebben we de schroef in vaanstand gezet zodat deze niet door de luchtstroom als een molen begon te draaien.

             

                     De stilstaande schroef in vaanstand gezet.  (Foto A. Jenkins)

                  

Donderdag 3   ROTTERDAM  operatie MANNA

Opnieuw een voedseldropping boven Rotterdam vandaag. De stad is volledig vernield. De mensen verzamelen de voedselpakketten nadat we ze gedropt hebben in de velden.  

               

                                                 Rotterdam (Foto A. Jenkins)  

 

           

                        De plaats van de voedseldropping (Foto: A. Jenkins)                        

 We vlogen over Holland op een hoogte van 150 meter. Gans het gebied staat onder water. Ik denk dat de bevolking de Duitsers echt moet haten. We vlogen ook over Rotterdam en Den Haag en deden nog enkele lage overvluchten om de bevolking te groeten. Het weer was niet zo goed. Storm en regen boven de Noordzee.  

 Vrijdag 4

 Ik heb vandaag mijn "Caterpillar" ontvangen voor de veilige landing met mijn parachute in België.         

         

       De aanvraag voor het lidmaatschap bij Caterpillar. (Bron Australian Archives)    

 

                             

              Toekenning van het lidmaatschap door Irvin  (Bron Australian Archives)                                               

                             

                                                   De lidkaart 

             

 Maandag 7  ROTTERDAM  operatie MANNA

Voor de derde maal werden we ingeschakeld voor een voedseldropping boven Nederland. En opnieuw was de dropping-zone Rotterdam. Het geeft je echt een goed gevoel om in plaats van een lading bommen, een lading voedsel te droppen. Eindelijk krijgen onze opdrachten een humanitaire bestemming en niet het dodelijke karakter zoals voorheen.  

 Dinsdag 8     VE-dag

Toen we vernamen dat de oorlog voorbij was, begonnen we met een wilde en enthousiaste viering. Deze zwakte af naar de middag toe. Toen om 14.00 uur het bericht bevestigd werd via de radio zijn we opnieuw beginnen vieren. 's Avonds waren we erg beschonken.  We zijn toen een lekkere tas thee gaan drinken en begaven ons naar een inderhaast georganiseerde party. Ik herinner mij absoluut niets meer van die avond, enkel nog dat ik ben wakker geworden in een reddingsbootje, naast de WAAF-barakken. Oh, mijn hoofd.  

 Woensdag 9          VE-dag + 1   

WHACKO! Opnieuw een spetterende party op de basis. Iemand liet het gerucht de ronde doen dat we zouden ingeschakeld worden in de operatie EXODUS. Dit is het overbrengen van POW's (krijgsgevangenen) naar Engeland.  

 Donderdag 10        operatie EXODUS

Vandaag vlogen wij naar Brussel om er enkele ex-krijgsgevangenen op te halen. Deze vluchten heten Exodus. Vanuit de lucht zagen we de kampen waar de duizenden POW's werden ondergebracht. We namen 30 personen aan boord, de meesten Engelsen en Schotten.                                   

             

                De Ex-gevangenenkampen even buiten brussel. (Foto: A. Jenkins)

 

         

           Een Mosquito op het vliegveld van Evere  (Foto: A. Jenkins)

 JUNI   

 Woensdag 13

Ik vloog vandaag voor het eerst sinds meer dan een maand en voelde me zeer onrustig. We deden vandaag een VLR-vlucht (Very Long Raid = zeer lange afstand). Het werd een blind doelaanval. We legden mijnen door middel van onze H2S-radar en keerden naar onze basis terug. Vanavond kregen we een strikt trainigsprogramma voor deze VLR-vluchten.  

 Vrijdag 15

Vandaag deden we een onvergetelijke vlucht boven Duitsland in een Lancaster op een hoogte van 300 - 600 meter. De route was als volgt: basis - Shegness - Den Helder - Heligoland - Cuxhaven - Hamburg - Brunswick - Kassel - Mohnedam - Duisburg - Wupperthal - Essen - Dortmund - Dusseldorf - Keulen en enkele kleinere plaatsen zoals de Herman Göring staalfabrieken enz. Ik nam mijn crew en enkele passagiers mee. Een vlucht van bijna 07.00 uur.                               

               

                                                       Düsserdorf: brug over de Rijn. 

 

          

                                  Düsseldorf

 

          

                                          Essen

 

          

                                     Krupps-fabrieken in Essen

 

          

                                                      Brunswick

 

          

                                               Keulen

 

          

                                          Keulen

 

          

                                          Keulen

 

          

                                 Duikbotendok in Hamburg

 

           

                                             Hamburg

 

           

                                                 De Dokken in Hamburg 

 

           

                                 Mohnedam

 

           

                               Heligoland

 

           

                              Heligoland

 

Maandag 25  Post Mortum Operatie FLENSBURG

Briefing om 04.30 uur 's morgens. Opgestegen samen met 200 andere toestellen. Ik had mijn nieuwe Flight Engineer mee, Geoff Piggin. De vlucht ging naar Flensburg en we deden er tests op het Duitse radarsysteem Early Warning System (waarschuwingssysteem, het huidige Awacs!).  

 Dinsdag 26

Lang geslapen vanmorgen. Het was een drukke dag in onze flight omdat de meeste bemanningsleden ons verlieten. Onze flight bestaat nu nog uit 8 crews van elk 7 bemanningsleden. Ik heb afscheid genomen van mijn boordwerktuigkundige Keith Teasdale. We worden verondersteld om twee WAAF's mee te nemen op onze vlucht morgen!  

 Woensdag 27

Opgestaan om 03.30 uur en gaan ontbijten. Daarna ben ik naar de briefing gegaan en net toen we deze verlieten, kregen we het bericht dat de vlucht afgelast werd. God, wat waren we blij. Ik ben onmiddellijk terug gaan slapen tot 10 uur. De rest van de dag administratief werk gedaan.  

 Donderdag 28

Vandaag hebben we opnieuw een verkenningsvlucht uitgevoerd boven Duitsland. De vluchtroute was als volgt: basis - Southwold - Munchen-Gladbach - Duisburg - Essen - Gelsenkirchen - Dusseldorf - Keulen - Bonn - Koblenz - Wiesbaden - Mainz - Mannheim - Ludwigshaven - Karlsruhe - Saarbrucken - Brussel - basis. We konden nu zien welke ravage onze bommenwerpers hadden aangericht in deze steden. Sommige van hen waren compleet vernield. Het moet verschrikkelijk geweest zijn voor de bevolking.                                                

             

                      Spoorwegstation van Saarbrücken

 

            

                  IG Farbenworks in Mannheim aan de Rijn.

 

 Vrijdag 29        Post Mortum Operatie FLENSBURG

Opnieuw radartests boven Denemarken. Er namen 220 toestellen deel aan deze operatie.                    

 

JULI  

 Woensdag 4     Post Mortum Operatie FLENSBURG

Radartest boven Denemarken. Er namen 250 toestellen aan deel. We vlogen op een hoogte van 6.000 meter. Het was een prachtige dagvlucht boven de wolken.  

 

Zaterdag 14

Onze derde sight-seeing-vlucht boven Duitsland. We namen onze squadron-dokter mee en 2 passagiers. De vluchtroute was als volgt: basis - Antwerpen - Diest - Zelem - Munchen-Gladbach - Essen - Krefeld - Duisburg -Bochum -Dortmund Mohnedam - Kassel -Hannover -Bremen - Wilhelmshaven -Heligoland - Den Helder - basis. Nadat we over Antwerpen vlogen, vroeg ik aan mijn navigator of hij mij de coördinaten van Zelem kon geven. Ik vloog in die richting en vond uiteindelijk het dorpje waar ik werd neergeschoten. Ik vond de crashplaats en de overblijfselen van mijn vliegtuig de AR*F2. Wat verder bemerkte ik de kerk waar ik met mijn parachute was neergekomen.  

Tijdens deze vlucht werd er een foto gemaakt van de overblijfselen van de AR*F² en twee foto's waarvan Jenkins vermoedde dat het Zelem of Linkhout was.

Na een grondig onderzoek van deze foto's bleken ze van Lummen te zijn. Op e foto's is duidelijk het driehoekig marktplein en de kerk te zien!

                        De crashplaats van de Lancaster AR*F² (Foto: A. Jenkins)

 

  Links de staart van de Lancaster AR*E² die boven de dorpskern van Lummen vliegt.

   (Foto: A. Jenkins)